Ελεύθεροι Πολιορκημένοι;

Του Σωτήρη Λυκουργιώτη

  «Μένουμε σπίτι σαν ελεύθεροι πολιορκημένοι που επιλέγουν να είναι πολιορκημένοι γιατί είναι ελεύθεροι». Με αυτό το ευτελές σόφισμα ο κυβερνήτης της χώρας επέλεξε να διανθίσει τη χθεσινή κοινοβουλευτική του κατακλείδα. Λίγες στιγμές νωρίτερα είχε κάνει σαφείς τις απειλές του: «Έχουμε και άλλα βέλη στην φαρέτρα μας αλλά δεν θέλουμε να αναγκαστούμε να τα χρησιμοποιήσουμε». Ας κάνουμε δυο παρατηρήσεις.

  Πρώτον, δεν είμαστε όλοι «ελεύθεροι πολιορκημένοι». Κάποιοι διαβιούν πολυτελώς σε βίλες χιλιάδων τετραγωνικών μέτρων, με ιδιωτικές πισίνες, γυμναστήρια και περιφερόμενα ελικόπτερα–ταξί, με τα ιδιωτικά νοσοκομεία να τους εξασφαλίζουν τον προνομιακό υγειονομικό έλεγχο (που στερείται από όσους τον έχουν ζωτική ανάγκη) και τα ιδιωτικά κρεβάτια ΜΕΘ να τους περιμένουν υπομονετικά αν τυχόν αρρωστήσουν. Την ίδια ώρα οι υπάλληλοι στις επιχειρήσεις τους συνωστίζονται με μισθούς κομμένους στη μέση, ενώ άστεγοι και μετανάστες συλλαμβάνονται, γιατί δεν κλείνονται στα σπίτια τους …τα σπίτια που δεν έχουν. Η παράβασή τους έγκειται, μάλλον, στο ότι είναι φτωχοί.

  Δεύτερον, κ. Μητσοτάκη, πείτε σας παρακαλούμε στον «αφανή» λογογράφο σας, αυτό το ραμολιμέντο που περιφέρει την ασημαντότητά του εδώ και δεκαετίες από το σταλινισμό στη νεοορθοδοξία και από εκεί στην πλατεία Κολωνακίου, να σταματήσει να βυσσοδομεί πάνω στον Σολωμό — αρκετά έχει τραβήξει δυο αιώνες τώρα ο καψερός με τους κήνσορες της εθνικής ιδεολογίας, που προσπάθησαν από την πρώτη στιγμή να σβήσουν τη φλόγα τής ποιητικής του ουσίας με τον πυροσβεστήρα μιας προκάτ «ελληνικότητας»· μιας ιδεολογίας που λειτούργησε και λειτουργεί σαν οδοστρωτήρας κάθε κριτικής σκέψης και κάθε απελευθερωτικής ιδέας, μιας ιδεολογίας που συγκαλύπτει τις βαθιά ταξικές αντιθέσεις, γλωσσικές και πολιτιστικές ποικιλότητες του νέου ελληνισμού, για να επιβάλει την επίπλαστη ιδέα της ηθικής ενότητας τους έθνους… δηλαδή της εθελόδουλης συμπόρευσης στο άρμα των αφεντικών (κοτζαμπάσηδων, εφοπλιστών και λοιπών offshore πατριδοκάπηλων).

  Ενημερώστε, λοιπόν, το λογογράφο σας πως ο Σολωμός υπήρξε ένας ανυποχώρητος εραστής της άγριας ομορφιάς και της ελευθερίας αυτού του κόσμου, μια παιδική ψυχή σαγηνεμένη από τις απόκρυφες μαγείες, μια ματιά έτοιμη να παρασυρθεί στην αισθητική περιπλάνηση, στα ρυάκια και στα επίφοβα σκοτεινά δάση, έτοιμη να χαθεί χωρίς να ξέρει αν θα γυρίσει ποτέ. Τόσο αγαπούσε ο Σολωμός την ελευθερία, γι’ αυτό και στην ποιητική του φαντασία δεν την παζάρεψε ποτέ με την «ασφάλεια» — όπως κάνει το ευτελές σόφισμα του λογογράφου σας.

  Τόσο αγαπούν οι ποιητές και οι επαναστάτες την ελευθερία, όπως την αγαπούσε κι ο Μπάιρον, που αρνήθηκε τις ανέσεις τής αυλής, για να πεθάνει μαζί με αυτούς τους ελεύθερους άθλιους του Μεσολογγίου, αυτούς τους «άθλιους» που σήμερα βάζετε τα σκυλιά σας να εξευτελίζουν στο δρόμο επειδή δεν έχουν σπίτι· επειδή δεν έχουν που να κλειστούν.

  Αφήστε λοιπόν τους ποιητές να ησυχάσουν και μείνετε εσείς με τους χωροφύλακες.

  Και κάτι τελευταίο κ. Μητσοτάκη. Μπορείτε σήμερα να τρίβετε τα χέρια σας, αφού οι αφειδώς δωροδοκημένοι από το δημόσιο ταμείο έμποροι τής αποχαύνωσης έχουν εξασφαλίσει για εσάς την πλήρη αντιστροφή τής πραγματικότητας, μπορεί να χαμογελάτε νομίζοντας πως ελέγχετε τους φόβους της κοινωνικής πλειοψηφίας προς όφελος των αρπακτικών του κύκλου σας, μπορεί να νιώθετε πανίσχυρος που σε συνθήκες γενικής απαγόρευσης οι κοινωνικοί αγώνες έχουν καταλαγιάσει. Ξέρετε, όμως, πως σύντομα το βουνό των ψεμάτων, της συγκάλυψης και της απάτης δε θα μπορεί να κρυφτεί. Ξέρετε πως η εμβάθυνση τής κοινωνικής λεηλασίας σε συνθήκες γενικής αγωνίας κάποτε θα δείξει τα δόντια της. Και να είστε σίγουροι πως όσο πολιορκημένοι και να είναι σήμερα οι άνθρωποι, κάποτε θα ακούσουν τα λόγια του «Πειρασμού», θα αισθανθούν πως έξω από το κελί της δικής σας εξουσίας «Έστησ’ ο Έρωτας χορό με τον ξανθόν Απρίλη» και τότε τίποτα δεν θα σας γλιτώσει.

Υ.Γ. «Ο Απρίλης είναι ο μήνας ο σκληρός»