Καλό κατευόδιο ρε Χριστιανόπουλε!

Χονδρή ειρωνεία

Ἑνὸς λεπτοῦ σιγή

Ἐσεῖς ποὺ βρήκατε τὸν ἄνθρωπά σας
κι ἔχετε ἕνα χέρι νὰ σᾶς σφίγγει τρυφερά,
ἕναν ὦμο ν᾿ ἀκουμπᾶτε τὴν πίκρα σας,
ἕνα κορμὶ νὰ ὑπερασπίζει τὴν ἔξαψή σας,

κοκκινίσατε ἄραγε γιὰ τὴν τόση εὐτυχία σας,
ἔστω καὶ μία φορά;
Εἴπατε νὰ κρατήσετε ἑνὸς λεπτοῦ σιγή
γιὰ τοὺς ἀπεγνωσμένους;

(ἀπὸ τὴ Συλλογή: «Ἀνυπεράσπιστος Καημός»)

Τρομοκρατική σούπα!

  Για σήμερα 17 Νοέμβρη 2013 ο τσελεμεντές του υπερεπαναστάτη προτείνει: Τρομοκρατική σούπα! 

  Παίρνουμε το δοχείο ενός μπλέντερ και προσθέτουμε μέσα σταδιακά δύο πρέζες αναρχισμού και μία δόση αριστερισμού. Πολτοποιούμε τα υλικά έως ότου το μείγμα μας να γίνει ένας παχύρρευστος χυλός. Αφαιρούμε το χυλό από το δοχείο και τον τοποθετούμε σε κατσαρόλα επάνω στη κοινωνική εστία που ζεματάει. Προσθέτουμε δύο γενναίες δόσεις κύβων από ζωμό πεπαλαιωμένου κομουνισμού ανακατεύουμε και περιμένουμε μέχρι η σούπα μας να πάρει βράση και να δέσει χωρίς ίχνος γεύσης μέσα της από κριτική θεωρία.

  Το πιάτο μας συνοδεύει άνοστα την σκύλευση της μνήμης των θυμάτων από τους χρυσούς ασβούς και η συνταγή του περιέχει άφθονα θρεπτικά συστατικά που ενδυναμώνουν διατροφικά το ακατοίκητο θυμικό της μάζας που είναι γνωστή με την επονομασία κοινή γνώμη. Το σερβίρισμα του συνιστάται να γίνει σε σάιτ αδιάλειπτης θεσμικά παραπληροφόρησης που πριν από λίγες μέρες είχε ομοτράπεζους του τους νεοναζί για να εξελίσσεται ανεμπόδιστα η διαστροφή της  «διαλεκτικής του θανάτου»  (η τελευταία αποτελεί πλήρης αντίφαση εν τοις όροις) προς όφελος όλων όσων σιγοντάρουν τις πίπες περί δύο άκρων, νεοελληνικού εμφυλίου, αντικομουνιστικού μένους, τάξης και ασφάλειας και ό,τι εν τέλει εμπλουτίζει την νεκρική τους ακαμψία με τη μορφή ιδεοληπτικής αντίληψης. Εξάλλου ο μπουφές της ενημέρωσης και η θαρραλέα πολιτική που τον πλαισιώνει εξ' ορισμού μας προσφέρουν στη μάπα μία γαστρονομική πληθώρα από ανάλογα ανόρεχτες και κακοσυντηρημένες σούπες αναγούλας.

Ο Σούπερμαν αποτρέπει μια αυτοκτονία!

Διότι και αι Λενινισταί (Μαρξισταί) θέλουν την μεταστροφή τους!

* Το ερέθισμα για το εν λόγω κόμικ προήλθε από το σχόλιο του πράκτορα 666 εδω, γι' αυτό και τον ευχαριστούμε θερμά!

Αθάνατο "ελληνικό" κλέος....

...ενός τυπικού δείγματος νεοέλληνα κλασικιστή...

Ζητώ συγγνώμη από τους αναγνώστες για τον εξευτελισμό της αισθητικής του ιστολογίου αλλά στάθηκε αδύνατο να μην αναφερθώ στο σπάνιας ομορφιάς δείγμα νεοέλληνα κλασικιστή που παριστάνει τον εθνικιστή μπράβο ενώ καταγγέλλει τις παρωχημένες μουσικοθεατρικές παραστάσεις για την υποτιθέμενη σωτηρία της χρεοκοπημένης του πατρίδος.

70

Η απάτη της ικανοποίησης οφείλει να αυτοκαταγγέλλεται, αντικαθιστώντας η ίδια τον εαυτό της, ακολουθώντας την εναλλαγή των προϊόντων και αυτήν των γενικών συνθηκών της παραγωγής. Αυτό που επιβεβαίωνε με την πλέον τέλεια αναισχυντία την δική του οριστική υπεροχή, αλλάζει, εν τούτοις, τόσο εντός του διάχυτου θεάματος όσο και εντός του συγκεντροποιημένου θεάματος και μόνο το σύστημα είναι εκείνο που πρέπει να συνεχίζεται: Ο Στάλιν, όπως και το παρωχημένης μόδας εμπόρευμα, καταγγέλλονται από αυτούς τους ίδιους που τα επέβαλλαν. Κάθε νέο ψέμα της διαφήμισης είναι και η ομολογία προηγούμενου ψέματος της. Κάθε κατάρρευση μιας μορφής ολοκληρωτικής εξουσίας αποκαλύπτει την πλασματική κοινότητα που την επιδοκίμαζε ομόφωνα και δεν ήταν παρά μία συνάθροιση μοναχικοτήτων άνευ ψευδαισθήσεων.

Γκύ Ντεμπόρ, Κοινωνία του Θεάματος, από το κεφάλαιο με τίτλο: Ενότης και διαίρεση εντός της φαινομενικότητος ~ Εκδόσεις: Διεθνής Βιβλιοθήκη, 2000

 Και για να γίνω πιο σαφής οι μεγαλέμποροι (όπως λέμε πρεζέμποροι) της εθνικής υπερηφάνειας, της θρησκευτικής πίστεως, των ψωροπερήφανων ιδανικών, των νυχτερινών σουλάτσων, της μπουρδελότσαρκας, της γηπεδόκαυλης αφασίας και των δρώμενων με στρίπερ καταγγέλλουν ένα άλλο κραυγαλέα αποτυχημένο εμπόρευμα με την μορφή μουσικοθεατρικής παράστασης ουτως ώστε να καθαγιάσουν τα δικά τους σαπισμένα καλούδια στην μάχη της καθωσπρέπει ψηφοθηρίας. Η μαύρη παραοικονομία του χρήματος που πάει πακέτο με την πατριδοκαπηλία σ’ αυτόν τον τόπο στην ουσία εξυψώνει στα μάτια της πολιτικά ορθής, νεκρής αριστεράς μία ορθά αποτυχημένη και βαρετή παράσταση που λαμβάνει χώρα μέσα στην ανακύκλωση της αποχαυνωμένης κοινωνίας. Και οι δύο πλευρές αναπαριστούν τον ρόλο τους μέσα στα πλαίσια του πολιτικού θεάματος που προσφέρουν κι ενώ η εμπορευματική κοινωνία συνεχίζει την αυτόματη διαιώνιση της ακόμα κι’ αν συμπαρασύρει στο βούρκο της όλο και μεγαλύτερα κομμάτια του υφιστάμενου πληθυσμού. Το αποτέλεσμα φυσικά ευνοεί πάντα τον πιο τσαμπουκά σ’ αυτές τις περιπτώσεις και οι εθνικοί οδοκαθαρισταί πρέπει να είναι ευχαριστημένοι. Είναι αυτοί που κερδίζουν κι' άλλους πόντους στα επικοινωνιακά σημεία ως φαινομενικά αυτόκλητοι υπερασπιστές και νέοι απατηλοί ηγετίσκοι μέσα σε έναν αυτιστικό κοινωνικό ιστό που του είναι αδύνατο να αναπαραχθεί χωρίς αυτούς τους συγκεκριμένους ρόλους. Ωστόσο η υπάρχουσα κοινωνία εξακολουθεί να μακροημερεύει... jusqu' ici tout va bien, jusqu' ici tout va bien....

Καθείς με την συλλογιστική του, κι' ο λιμπεράλ με την κουτή οικιστική αντίληψη του

Saint Πάσχων

Αφορμή για την παρούσα ανάρτηση στάθηκε η εύστοχη απάντηση του αρχιτέκτονα Φώτη Τσακμάκη στο άρθρο του Πάσχου Μανδραβέλη στο tvxs: Μια πρόταση για τις πόλεις.

        Όπως αναφέρθηκε και σε προηγούμενο ποστ που καυτηρίαζε τον υστερικό λαϊκισμό της νεοτερικής κοινωνίας ο φιλελεύθερος νους αρέσκεται σχεδόν πάντοτε να "εκλογικεύει" τα όποια κοινωνικά προβλήματα ανάγοντας τις αιτίες τους επάνω στα προσωποποιημένα σύνολα και με αυτήν την τακτική να προτείνει και τις ανάλογες λύσεις. Έτσι λοιπόν σ' ένα ενδεικτικό κείμενο της πάσχουσας Μανδραβέλειας συλλογιστικής ο συντάκτης του ενέσκηψε σε μία έξοχη αναπτυξιακή ιδέα, που αφορούσε τον ευαίσθητο χώρο της πολεοδομίας με το αδιέξοδο στο οποίο αυτός έχει περιέλθει από την ανεξέλεγκτη δόμηση, και στην οποία ούτε λίγο ούτε πολύ πρότεινε την ανάγκη ανακατασκευής του δημόσιου και ιδιωτικού αστικού χώρου προς όφελος των αυτοκινήτων! Αφού οι μονοπρόσωπες, εμπορικές κατά κύριο λόγο, επιχειρήσεις(1) πνέουν τα λοίσθια σε συνθήκες παγκόσμιας φιλελεύθερης οικονομικής ανθρωποφαγίας και αφού η Ελληνική οικονομία ούτως ή άλλως υφίσταται διόρθωση από το υπάρχον ζεστό ρευστό μπικικινάκι (ή μάλλον βιώνει την εξαφάνιση του) επειδή αυτό κατευθύνεται σύμπαν στους κυρίαρχους πυρήνες της παραγωγικής αξιοποίησης του κεφαλαίου (2) και δεν φτάνει ούτε για δείγμα μετάγγισης ώστε να αναζωογονήσει τα σαφρακιασμένα συμφέροντα των μικροαστών, τι καλύτερο από το να επενδύσουν όσοι  δύσμοιροι από αυτούς έχουν ακίνητες περιουσίες στην μετασκευή τους, μετατρέποντας αυτές (τα μικρομάγαζα δηλαδή των πολυκατοικιών που μένουν ξενοίκιαστα στις αμιγώς οικιστικές περιοχές) σε χώρους στάθμευσης αυτοκινήτων κοινώς γκαράζ.
        Τι να πρωτοπεί κανείς γι' αυτήν την απίθανη ιδέα. Ότι επιμένει να ομφαλοσκοπεί δίνοντας προτεραιότητα στα οικονομικά συμφέροντα της αυτοκινητιστικής βιομηχανίας και του απομυζητικού εργολαβικού κλάδου. Ενός κλάδου που ενώ πρωτοστάτησε στην τελείωση της μικροαστικής αισθητικής σηκώνοντας ασταμάτητα κτίρια κλουβιά εκμεταλλευόμενος την άθλια εμπορευματική οικιστική σύμβαση της αντιπαροχής και τις αλχημείες του ΓΟΚ ας του δοθεί τώρα και η ευκαιρία να του επιμερίσουμε την ευθύνη του ρεκτιφιέ της ασχήμιας αυτής της αισθητικής. Ότι (όπως πολύ σωστά παρατήρησε ο αρχιτέκτονας Φώτης Τσακμάκης) είναι πραγματικά μια ευφυής ριζοσπαστική λύση που θα δώσει άμεση ανακούφιση στο κρίσιμο κοινωνικό πρόβλημα της αύξησης των αστέγων και που με την εφαρμογή της θα κάνει πιο ευρύχωρο και άνετο το αστικό τοπίο γι' αυτούς τους εξαθλιωμένους συμπολίτες μας, απαλλάσσοντας μας δια παντός από τα άστεγα αυτοκίνητα. Ας μην σχολιάσουμε καθόλου τον ισχυρισμό εθελοτυφλίας περί νέων θέσεων δουλείας στις αμείλικτες νεοτερικές συνθήκες αυτόκατάργησης και συνάμα απο-αξιοποίησης "της αφηρημένης εργασίας" που αυξάνει διαρκώς το χάσμα του κοινωνικού διχασμού και γεννάει την υφιστάμενη κρίση.(3) Ας εστιάσουμε μόνο στην φιλελεύθερη διάσταση της πρότασης που θα απελευθερώσει τα λιμνάζοντα κεφάλαια από τα κοινοτικά προγράμματα που δεν αξιοποιούμε και που η ορθολογιστική της προσεταιρίζεται το θυμόσοφο γνωμικό: Εδώ ο κόσμος καίγεται και το μουνί χτενίζεται. Και τι έγινε δηλαδή που η παγκόσμια οικονομία καταρρέει; Που τα μακροοικονομικά μεγέθη δεν θα επιτρέπουν ούτε γι' αστείο σε λίγο καιρό την όποια αξιοποίηση των κοινωνικών πόρων αφού αυτοί δεν θα θεωρούνται οικονομικά βιώσιμοι; Εμείς θα συνεχίσουμε τον στενόμυαλο αέναο κύκλο εκμετάλλευσης της εμπορευματικής αξίας μέχρι το μεδούλι, κι' ας είναι αυτή κενή και ασύμβατη από κάθε περιεχόμενο κοινωνικής συνοχής αφού ο εναπομείνας λιγοστός πλούτος της (είπαμε ο κύριος όγκος πρέπει να δοθεί υπέρ χρηματαγορών) θα εξακολουθεί να συσσωρεύεται και πάλι στα κλειστά κλαμπ των εργολάβων, των υπεργολάβων, των πολεοδομιών και των συγκεντρωτικών δημοτικών υπηρεσιών για την περαιτέρω αξιοποίηση του τσεπώματος του!
          Εξάλλου με τις ευλογίες ενός άλλου λίμπεραλ Έλληνα γκουρού το μόνο υπαρκτό κοινωνικό σύστημα που έχει δοκιμαστεί στην πράξη και αποδίδει είναι το φιλελεύθερο και με αυτό το θέσφατο είναι ανούσιο να αντιπαρατεθούμε απέναντι του.(4) Επομένως ως κοινωνία θα διαρρήξουμε ολόκληρη την διαλεκτική του ανθρώπινου περιβάλλοντος και την ορθολογικότητα της αρχιτεκτονικής ακυρώνοντας στην πράξη όλες τις λειτουργίες της. Και εξατομικεύοντας μυωπικά τα αίτια του προβλήματος φορώντας τις λιμπεράλ ιδεοληψίες μας ωσάν κοστουμάκια θα προτείνουμε τις ανάλογες αρλούμπες προς όφελος της φιλελεύθερης ψευδοπρακτικής που επιτάσσει όλους τους ανθρώπους να βγάζουν από την μύγα ξύγκι στο βωμό της εμπορευματικής αξίας. Άλλωστε αυτή η πρακτική είναι και η μόνη που διασφαλίζει την εξέλιξη της κοινωνικής συνοχής προς το χειρότερο αφού εξακολουθεί να εκλαμβάνει τα συμφέροντα της οποιασδήποτε κοινωνικής ομάδας ως κλειστά και αδιαπέραστα σύνολα στα οποία η απρόσκοπτη ελευθερία τους με μεσολαβητή πάντοτε την αγορά είναι το νυν υπέρ πάντων ιδανικό. Όπως εξάλλου και ο Ντεμπόρ έγραψε "Εκείνοι που θεωρούν μόνιμα τα δεδομένα του προβλήματος θέλουν, στην πραγματικότητα, να πιστεύουν στη μονιμότητα της υφιστάμενης κοινωνίας".(5)

Εξαιρετικό δείγμα αντιπαροχής

(!) Δηλαδή όλες οι Ο.Ε.
(2) Τράπεζες, χρηματαγορές αλλά καλύτερα σε παραπέμπω στο άρθρο του Τόμασζ Κόνικτζ "Είναι ήδη αργά; – Μπορεί μια καταστροφική κατάρρευση της ευρωζώνης ακόμη να αποφευχθεί και τι θα μπορούσε να γίνει για να την αποτρέψει;"
(3) Επ' αυτού ολόκληρη η κριτική της αξίας απογυμνώνει το πρόβλημα που οφείλεται στη θεμελιώδη αντίφαση στις ιστορικά εσωτερικές δυνάμεις του καπιταλισμού: Αλήθεια τι να πρωτοπροτείνω από την διεθνή βιβλιογραφία:  α) το άρθρο του Νόρμπερτ Τρένκλε "Κλυδωνισμοί στην παγκόσμια αγορά – για τις βαθύτερες αιτίες της παρούσας χρηματοπιστωτικής κρίσης" 2008. β) το βιβλίο του Μωυσή Πόστουν "Time, Labour and Social Domination" 1993 Cambridge University Press γ) το νεοεκδοθέν βιβλίο των Νόρμπερτ Τρένκλε, Ερνστ Λόχοφ "Die große Entwertung" (Η Τεράστια Απο-αξιοποίηση) 2012 ....
(4) Δες τον δεκάλογο του φιλελεύθερου Νίκου Δήμου
(5) << Η ρήξη της διαλεκτικής του ανθρώπινου περιβάλλοντος προς όφελος των αυτοκινήτων (η διάνοιξη των σχεδιαζόμενων αυτοκινητόδρομων υπερταχείας κυκλοφορίας στο Παρίσι θα επιφέρει την καταστροφή χιλιάδων κατοικιών, μολονότι η στεγαστική κρίση επιδεινώνεται συνεχώς) συγκαλύπτει την ανορθολογικότητά της κάτω από ψευδό-πρακτικές δικαιολογίες. Αλλά η αληθινή πρακτική αναγκαιότητά της αντιστοιχεί σε μια συγκεκριμένη κοινωνική συνθήκη. Εκείνοι που θεωρούν μόνιμα τα δεδομένα του προβλήματος θέλουν, στην πραγματικότητα, να πιστεύουν στη μονιμότητα της υφιστάμενης κοινωνίας.>>. Η 8η από τις: Καταστασιακές Θέσεις για την Κυκλοφορία στο 3ο τεύχος της  International Situationist (1959).

Και Ολίγον βLακ Χιούμορ (Το νέο υπουργικό συμβούλιο)

Για το υπουργείο οικονομικών χρειαζόμαστε άψογο εκτιμητή για το ξεπούλημα (Rapanosh). Μην τα δώσουμε όλα κοψοχρονιά. Για το υπουργείο εργασίας ο Βρούτσης στην φωτογραφία έχει το κατάλληλο βλοσυρό ύφος. Οπότε καταλαβαίνεις τι έχουν να τραβήξουν οι μισθοί.

Ο Βρούτσης

Στο υπουργείο Υγείας ο Λυκουρέντζος επιφυλάσσει την κατάλληλη συγκριτική ανάλυση (λόγω κατεύθυνσης πτυχίου) ανάμεσα στα συμφέροντα των φαρμακευτικών και στα συμφέροντα των γιατρών με τα μπαξίσια. Αλίμονο, τόσα χρόνια πελατειακά συμφέροντα αναλύει. Στην εθνική άμυνα ο Παναγιωτόπουλος με παρελθόν παντός επιστητού δημοσιογράφου έχει απόλυτη σχέση με το αντικείμενο. 

Ο Ρουπακιώτης

Στο Δικαιοσύνης ο Ρουπακιώτης είναι ό, τι πρέπει (φαίνεται ξεκάθαρα στη φωτό) για να συνετίζει και να τρομοκρατεί φασίστες. Έχουμε επίσης τα εξαίρετα και σπουδαία δείγματα παιδιών του κομματικού σωλήνα: Σταϊκούρας - Στυλιανίδης – Χατζιδάκης – Δένδιας. 

Ο Τσαυταρής

Στην Αγροτική Ανάπτυξη ο Τσαυταρής είναι έτοιμος να ασελγήσει πάνω στο πτώμα της (δες φώτο). Για τον Καράογλου τα λόγια περιττεύουν τιμημένη μου μεταπολίτευση. Ρε μάγκες, στην μόνη που θα πάω πάσο είναι η Κεφαλογιάννη κι΄ας προέρχεται από σκιώδες πολιτικό τζάκι. Είναι «κομψευόμενο» γκομενάκι με καλλίπυγο κορμάκι και νοθεύει την ασχήμια των αλλονών. Η Μέρκελ τι παραπάνω έχει δηλαδή;