Εξαδάκτυλος, Έχουν κακούς σκοπούς, 1971
Η ανθρώπινη ιδιοσυγκρασία ωσάν ρητή εκδήλωση
του ψυχισμού είναι πρώτα και κύρια άναρχη με την έννοια ότι δεν μπορεί
ποτέ να υπαχθεί σε κανένα αφηρημένο σύστημα ηθικών κανόνων. Κι έτσι η
αυθεντική ελευθερία της ατομικής βούλησης όχι μόνο δεν υποκύπτει στη
μεταφυσική τέτοιων συστημάτων αλλά μπορεί μονάχα να βιωθεί άμεσα με την
ισότιμη αναγνώριση της ώριμης ψυχικά θέλησης των ατόμων ώστε εκείνα να ζουν εκφράζοντας τις ειλικρινείς επιθυμίες τους. «Η επαναστατική ισότητα θα 'ναι αξεδιάλυτα ατομική και συλλογική»
δηλώνει απερίφραστα ο Ραούλ Βανεγκέμ Κάτω από το βάρος τούτης της
διαπίστωσης η έννοια ενός κοινωνικού συμβολαίου, ακριβώς όπως την
διατυπώνει ο Ζαν Ζακ Ρουσσώ ως έκφραση της γενικής συλλογικής βούλησης,
δεν είχε ποτέ καμία ηθική νομιμοποίηση διότι παρέβλεπε συνειδητά την
υποκειμενική υπόσταση του ατόμου για χάρη μιας μεταφυσικά ανώτερης
κοινής θέλησης. Δεν είχε επίσης ποτέ απτή έδρα από την στιγμή που η
γενική βούληση μεταφρασμένη σε οικονομική πολιτική όχι μόνο δεν
εξασφαλίζει την ίδια την ατομική ελευθερία, αλλά την καθυποτάσσει
βάναυσα στην ψευδέστατη αναγκαιότητα των αφηρημένων προσταγών της.
Ο Ερρίκο Μαλατέστα με περισσή σοφία έγραψε κάποτε ότι: «ο λαός αποτελείται από ανθρώπους, και οι άνθρωποι έχουν χίλιες-δυο
ποικίλες και ανόμοιες θελήσεις, ανάλογα με τις διαφορές στην
ιδιοσυγκρασία και τις συνθήκες, το να προσδοκάτε δε να εξάγεται από
αυτούς, μέσω της μαγικής λειτουργίας της κάλπης, μια γενική θέληση κοινή
σε όλους, είναι απλώς παραλογισμός». Απλά παραλογισμός διότι η ατομική θέληση της ανθρώπινης
ύπαρξης ως αυθεντική έκφραση της μοναδικότητας ενός προσώπου δεν μπορεί
ποτέ να ομογενοποιηθεί σε κάποια μηχανή του κιμά γενικής βούλησης!
Είναι επομένως, παντελώς αδύνατο και συνάμα παρανοϊκό, το να μπορεί και
μάλιστα από θέση εξουσίας ο οποιοσδήποτε, να εκφράζει ομοθυμαδόν τη
πολυδιάστατη φυσιογνωμία των ανθρώπινων χαρακτήρων και ιδιαίτερα να
ταυτιστεί με τα πολυπληθή και δυσδιάκριτα στοιχεία τους όπως αυτά αποτυπώνονται στις επιθυμίες, τις ιδέες, τις σκέψεις και τις βουλήσεις
που ορίζουν κάθε προσωπικότητα. Και είναι επίσης εντελώς σχιζοφρενικό
η ρέπλικα του εκάστοτε κυβερνώντος να ψυχανεμίζεται και να φανερώνει
ξεχωριστά σε κάθε δεδομένη στιγμή του βίου τις θελήσεις και τους πόθους
κάθε ανθρώπου.
Ο Κορνήλιος Καστοριάδης μας υπενθύμιζε εξάλλου ρητά ότι «γνωρίζουμε από εμπειρία και χωρίς να ξαναδιαβάσουμε τον Ρουσσώ,
πως λειτουργεί η αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Οι αντιπρόσωποι αφού
εκλεγούν, δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να διαιωνίζουν την παραμονή τους
στην εξουσία. Είναι επομένως αναγκαίο να επινοήσουμε μορφές δημοκρατίας
που θα εμπνέονται όσο το δυνατόν περισσότερο από την άμεση δημοκρατία.»
Αναγκαίο για την επιδίωξη ενός αυθεντικού διαλόγου που θα περιφρονεί
επιδεικτικά τον αυτισμό της μονόπλευρης και κατευθυνόμενης επικοινωνίας
των πολιτικάντηδων η οποία υπακούει μόνο στον εαυτό της και απευθύνεται
αποκλειστικά σε αυτόν. Όσοι λοιπόν προσέρχονται στην κάλπη καλή τη
πίστει να ρίξουν την ψήφο τους και με δεδομένο ότι ο κύριος όγκος των
πολιτευτών διανθίζεται από απαράμιλλα ανεκδιήγητες προσωπικότητες, τους
προειδοποιούμε: Καλά ξεμπερδέματα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου