Σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης

Ο Κρόνος Καταβροχθίζει τα Παιδιά του, Φρανθίσκο Γκόγια, 1819-1823

Με αφορμή την επικείμενη έκδοση της ποιητικής συλλογής, Ιερουργία της Άνοιξης, του Σωτήρη Λυκουργιώτη από τις ελευθεριακές εκδόσεις Κουρσάλ και έναντι προλόγου, σκάρωσα κι εγώ ένα μικρό ποίημα. Όχι βεβαίως, τόσο λιτό και στακάτο σαν τα ποιήματα του φίλου μου!

('Ενα χρειώδες ποίημα!)

Τώρα που τα δειλινά κιτρίνισαν μέσα στο εργαστήριο της κοινωνίας·

τώρα που ο χρόνος της πραγματικότητας καταβροχθίζει τα πάντα στο διάβα του,

εμείς
να κάνουμε ξανά την κριτική όπλο.
Να αναγάγουμε την μνήμη του ψυχρού επιτεύγματος, 
σπάνιο τόπο για την ευαισθησία.
Να ξεγυμνώσουμε στους φιλολόγους που διδάσκουν συγκριτικά,
την αμετροέπεια τους!
Να καταστήσουμε τις δουλειές, πάθη αλογάριαστα.
(Κι έτσι να κάνουμε πράξη το όραμα του Φουριέ!)
Να ορίσουμε τις χειρονομίες με το ανεπίστρεπτο του χρόνου.
Να ενορχηστρώσουμε την ανάγκη της αισθητικής.
Να κλυδωνίσουμε τους εφήμερους αστέρες.

Θα δώσουμε σάρκα και οστά στις ανθρώπινες επιθυμίες μας!

Τότε θα γίνουν και πάλι οι ιδέες επικίνδυνες·

και θα ριζώσουν την μανία της επίθεσης
στις ομορφιές τούτου του θαυμαστού, καινούργιου κόσμου.