Ο μεταμοντερνισμός παραφρόνησε;

Εσωτερικό χώρου στο Πάντιγκτον, Λουσιέν Φρόυντ, 1951

    Ο ένας νοικιάζει μια νταλίκα και σκοτώνει όποιον βρεθεί στον δρόμο του. Ο άλλος κυκλοφορεί με τρακόσια φυσίγγια και κλείνει ραντεβού μέσω ιστοσελίδας κοινωνικής δικτύωσης για να σκοτώσει. Ενα μαχαίρι φτάνει για να κόψει ο τρίτος την καρωτίδα ιερέα στην εκκλησία της Νορμανδίας. Διάγνωση: ο ένας είναι παράφρων και μουσουλμάνος, ο δεύτερος ήταν σιίτης μουσουλμάνος, δεν έχει σχέση με το Ισλαμικό Κράτος, ο τρίτος φώναζε το όνομα του ISIS καθώς ορμούσε μες στον ναό. Καθημερινότητα της δυτικής Ευρώπης, καθημερινότητα και του αραβικού κόσμου ακόμη. Εκεί τα θύματα της τρομοκρατίας δεν μας ενδιαφέρει να μετρηθούν.

   Οι δυτικές χώρες δεν μπορεί να εκπλήσσονται ακόμη. Θα ήταν κάτι κι αυτό. Ζητούνται ευθύνες απ’ την αστυνομία στη Νίκαια, ο υπουργός Εσωτερικών της Γαλλίας απολογείται, ο πρόεδρος Ολάντ τον καλύπτει. Στη Γερμανία συνεδριάζει το συμβούλιο ασφαλείας της χώρας. Μήπως πρέπει να δοθούν περισσότερα μέσα στην αστυνομία; Μήπως το παρακάναμε με την «ελεύθερη» μετακίνηση; Ιδέα δεν έχουν εάν ρωτήσετε αυτούς που ψήφισαν Brexit και στήθηκαν ώρες στην ουρά για να περάσουν το Κανάλι. Ευτυχώς εμείς εδώ δεν έχουμε τέτοια προβλήματα. Η Ελλάδα, ως περίπου ευρωπαϊκή χώρα, μεθοριακός σταθμός του Δυτικού Πολιτισμού, προς το παρόν ασχολείται με την οικονομική κρίση, τα μνημόνια και την ιλαρή νομιμοποίηση τους.

   Οι θιασώτες του φιλελευθερισμού συνεχίζουν να υποστηρίζουν καινοφανείς θεωρίες περί συγκρούσεως των πολιτισμών. Η θεωρία πάνω απ’ όλα. Όταν έχεις φτάσει να μηρυκάζεις θεωρητικά σχήματα, όταν έχεις φάει τη ζωή σου σε διαλέξεις και στις επιφυλλίδες για να αοριστολογείς, όταν η πνευματική ζωή στην Ευρώπη, αλλά και στις ΗΠΑ, τις τελευταίες δεκαετίες αρδεύεται από τον σχετικισμό, πώς να δεχθείς ότι η πραγματικότητα έχει την αναίδεια να σε διαψεύδει; Η τεχνοεπιστήμη και η ελεύθερη αγορά είναι η θρησκευτική πίστη των ελίτ της Δύσης. Και τα συμπαρομαρτούντα, τα κοινωνιολογικά και οικονομικά κίνητρα. Όταν η καθημερινότητα έχει πλήρως εξισωθεί, οι άνθρωποι συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο κι ας τους χωρίζουν οι κοινωνικές, πολιτισμικές και οικονομικές συνθήκες.

   Και η Δύση; Μα για τους γνωστικούς, τους σοβαρούς διανοούμενους του κόσμου τούτου, ο Δυτικός πολιτισμός έχει τις «αξίες» του, όπως και όλα τα κράτη -δικαίου- τού. Και γιατί μακελεύουν μόνο οι τζιχαντιστές στο όνομα του δικού τους Θεού, κι ας είναι παιδιά δεύτερης και τρίτης γενιάς μεταναστών που μεγάλωσαν στις χώρες της Ευρώπης, μισθοφόροι ή και ψυχασθενείς; Το κάνει αισθητικά κι όλη η κοινωνία του θεάματος από το εμπόριο βιντεογκέιμ και κινηματογραφικών, χολυγουντιανών σκουπιδιών μέχρι την εμπορευματική αναπαραγωγή, ακατάπαυστα στην τηλεόραση και το διαδίκτυο εν είδει ειδήσεων, πραγματικών εικόνων που δείχνουν ωμά και απροκάλυπτα κάθε λογής φρικαλεότητα - αδύνατο να τις συλλάβει ανθρώπινος νους. Μόνο που και τους δυό, δεν τους διαχωρίζει κανένα ποιοτικό υπόβαθρο. Και απαντά ο μειλίχιος διανοητής: Κάποια στιγμή η ισλαμική τρομοκρατία θα μας καθαρίσει. Και δεν είναι έτσι όλη η Δύση. Διαφωνώ απολύτως: ο φονταμενταλισμός -μεταμοντέρνος γαρ- παράγει τρομοκρατία στο όνομα ενός παράλογου Θεού όπως παράγει η Δύση την τρομοκρατία του ανορθολογισμού στο όνομα της δική τής θεότητας που λέγεται οικονομία. Και στόχος τους είναι η ζωή.

  Υπάρχει μια δόση κυνικού μηδενισμού σε όλες τις μορφές τεχνοκρατίας. Ακόμη και οι βλαμμένοι δικοί μας που μιλάνε στο όνομα της ανάπτυξης και των επενδύσεων την έχουν. Στην περίπτωση του τυφλού ανταγωνισμού το κίνητρο στις κοινωνίες, τουλάχιστον το ομολογημένο, είναι αφηρημένα η επιτυχία. Η παραφροσύνη είναι ο καταλύτης.

  Πολιτισμική ισοπέδωση; Η Δύση δεν θέλει να παραδεχθεί ότι δεν της κηρύχθηκε κάποιος πόλεμος αλλά της επιτίθεται το δικό τής είδωλο του αυτόματου υποκειμένου παρενδυτικό θρησκευτικά, γι' αυτό και βυθίζεται όλο και περισσότερο στην κινούμενη άμμο του τρόμου. Και ο πανικός φέρνει τον λαϊκισμό στην εξουσία, τη δυτική εκδοχή του παράφρονος Θεού της Τζιχάντ.

Υγ: Για να μην ξεχνάμε τις καταστασιακές καταβολές το κείμενο είναι μεταστροφή (détournement), [εναντι άποψης μειλίχιου και σοβαρού διανοούμενου, του δυτικού πολιτισμού.